ਕਵਿਤਾ : ‘ਜੇ’
‘ਜੇ’ ਨਾ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ‘ਚੋਂ ‘ਜੇ’ ਜਾਂਦੀਜੇ ਜਾਵੇ ਮੈਂ ਸੁੱਖ ਪਾਵਾਂਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਜੀਅ ਪਾਵਾਂ। ਵਰਤਮਾਨ ਜੇ ਜੀਵਾਂ ਮੈਂਕਿੰਝ ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਮਹਿਲ ਬਣਾਵਾਂਜੇ ਨਾ ਭੇਖੀ ਦੇਸ਼ ਜਾਵਾਂ। ਜੇ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ ਦੇਸ਼ ਸੁਪਨੇ ਦੇ‘ਜੇ’ ਨਾਲ ‘ਜੇ’ ਦੀ ਲੜੀ ਬਣਾਵਾਂ‘ਜੇ’ ਦੀ ਲੜੀ ਅੱਖ ਮੀਚ ਬਚਾਵਾਂ। ਹਾਏ ! ਇਹ ‘ਜੇ’ ਦੇ ਬੜੇ ਸਿਆਪੇਦਾਮਨ ਹੁਣ ਦਾ ਏ ਛੁਡਾਵੇਕਿਰਤੀ ਸ਼ੇਖਚਿਲੀ ਏ