ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮੋਗਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ, ਜਿੱਥੇ ਗਰੀਬੀ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਅਕਸਰ ਗਲੀਆਂ-ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਛੁਪੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਕੁੜੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਹੈ ਪਰਮਜੀਤ ਕੌਰ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੇ “ਲੇਡੀ ਸਿੱਧੂ ਮੂਸੇਵਾਲਾ” ਕਿਹਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ 19 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਨਿਮਰ ਅਤੇ ਗਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਜਨਮੀ ਕੁੜੀ ਰਾਤੋ-ਰਾਤ ਸਨਸਨੀ ਬਣ ਗਈ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ “ਪਰਮ” ਕਹਿ ਕੇ ਹੈਸ਼ਟੈਗ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦਿਨੀਂ, ਪਰਮ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਟ੍ਰੈਂਡਿੰਗ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਗਾਣੇ ਦੀ ਇੱਕ ਲਾਈਨ – “ਨੀਂ ਮੈਂ ਅੱਡੀ ਨਾਲ ਪਤਾਸ਼ੇ ਜਵਾਨ ਪੋਰਦੀ” – ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਘਰੇਲੂ ਨਾਮ ਬਣ ਗਈ ਹੈ। ਇਹ ਲਾਈਨ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਉਸਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਅਤੇ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਉਸਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਵੀ ਰੂਪ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਪਰਮ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਗੀਤ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਜਨੂੰਨ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਗਰੀਬੀ ਦੀਆਂ ਜੰਜੀਰਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਆਓ, ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਸਮਝੀਏ।
ਪਰਮਜੀਤ ਕੌਰ ਦਾ ਜਨਮ ਮੋਗਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਦੁਨੇਕੇ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਇਹ ਪਿੰਡ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅੱਧਾ ਹਿੱਸਾ ਖੇਤੀ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਬਹੁਤ ਨਿਮਰ ਸੀ। ਮਾਂ ਘਰੇਲੂ ਨੌਕਰਾਣੀ ਵਜੋਂ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਸਵੇਰੇ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ-ਕਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ। ਪਿਤਾ ਇੱਕ ਦਿਹਾੜੀਦਾਰ ਮਜ਼ਦੂਰ ਸਨ, ਜੋ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਛੜੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਕੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਚਲਾਉਂਦੇ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਦੋ ਕਮਰੇ ਸਨ – ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ, ਜਿੱਥੇ ਪੂਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਰਹਿੰਦਾ। ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਪਰਮ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਵੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਗੁਣਗੁਣਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ। ਪਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਆਵਾਜ਼ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਗੂੰਜੇਗੀ।
ਦਸਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਗਾਇਕੀ ਦਾ ਸਫ਼ਰ
ਪਰਮ ਦਾ ਸੰਗੀਤ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਦਸਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ। ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੋਵੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਅੱਜ ਵੀ ਦੱਸਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਪਰਮ ਦਾ ਚਾਚਾ ਜਾਗਰਣਾਂ ਵਿੱਚ ਗਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਪਰਮ ਵਿੱਚ ਵੀ ਗਾਉਣ ਦੀ ਭੁੱਖ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਈ। ਉਹ ਅਕਸਰ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਗੀਤ ਗੁਣਗੁਣਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ, ਅਤੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਵੀ ਉਸ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਂਦੇ। ਇਹ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਪਰਮ ਨੇ ਸਮਝ ਲਿਆ ਕਿ ਗਾਇਕੀ ਉਸ ਲਈ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਖੇਡ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ।
ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਕਾਲਜ ਤੱਕ, ਉਸਨੇ ਇੱਥੇ ਸੰਗੀਤ ਸਿੱਖਿਆ
ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਮੋਗਾ ਵਿੱਚੋਂ ਬੀਐੱਮ ਕਾਲਜ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਡੀਐੱਮ ਕਾਲਜ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਗਈ। ਉੱਥੇ ਉਸ ਨੇ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇ ਵਜੋਂ ਚੁਣਿਆ। ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਹੋਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ ਸੰਗੀਤਕ ਸਮੂਹ ਬਣਾਇਆ। ਇਹ ਸਮੂਹ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਅਭਿਆਸ ਲਈ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਫੇਸਬੁੱਕ ਪੇਜ ਵੀ ਬਣਾ ਲਿਆ। ਉੱਥੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਗੀਤ ਪੋਸਟ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ। ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਕਦਮ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਿੰਦਾ ਗਿਆ। ਕਾਲਜ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਪਰਮ ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਨਿਖਾਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਅਭਿਆਸ ਕੀਤਾ। ਮੋਗਾ ਦੀ ਦਾਣਾ ਮੰਡੀ ਵਿੱਚ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਹਿਪਾਠੀ ਨਾਲ ਬੈਠ ਕੇ ਗਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ। ਉਹ ਜਗ੍ਹਾ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਹਿੱਪ-ਹੌਪ ਅਤੇ ਰੈਪ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਨੌਜਵਾਨ ਮਿਲਦੇ ਸਨ। ਇੱਥੇ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਬੁਣਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ।
ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸੰਗੀਤ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਨੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਰਾਹੀਂ ਉਸ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ
ਪਰਮ ਦੇ ਸੰਗੀਤਕ ਸਫ਼ਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਮੋੜ ਆਇਆ ਜਦੋਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪੰਜਾਬੀ ਸੰਗੀਤ ਨਿਰਮਾਤਾ ਮਨੀ ਸੰਧੂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਫੇਸਬੁੱਕ ਰਾਹੀਂ ਖੋਜਿਆ। ਮਨੀ ਸੰਧੂ, ਜੋ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸੰਗੀਤ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਉਸ ਫੇਸਬੁੱਕ ਪੇਜ ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ। ਪਰਮ ਦੇ ਗੀਤ ਸੁਣ ਕੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਪਰਮ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਪਤਾ ਲਿਆ। ਭਾਰਤ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮਨੀ ਸੰਧੂ ਨੇ ਪਰਮ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਉਸਦੇ ਟੈਲੇਂਟ ਨੂੰ ਪਛਾਣਿਆ ਅਤੇ ਇੱਕ ਗੀਤ ਨੂੰ ਸ਼ੂਟ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ। ਇਹ ਗੀਤ ਸੀ “ਦੈਟ ਗਰਲ”। ਇਸ ਨੂੰ ਖਾਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤਾ ਗਿਆ – ਨਾ ਕੋਈ ਫੈਂਸੀ ਸਟੂਡੀਓ, ਨਾ ਵੱਡੇ ਯੰਤਰ।
ਇਹ ਗਾਣਾ ਮੋਹਾਲੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ੂਟ ਹੋਇਆ, ਜਿੱਥੇ ਕੁਦਰਤੀ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਵਧੇਰੇ ਅਸਲੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਗਲੀ ਬੁਆਏ ਦੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਇਹ ਇੱਕ ਬੈਨ ਵਿੱਚ ਮਾਈਕ੍ਰੋਫੋਨ ਨਾਲ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਮਨੀ ਸੰਧੂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, “ਮੈਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਗਾਣਾ ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਟ ਬਣੇਗਾ। ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ੂਟ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੁਦਰਤੀ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਹਨ – ਹਵਾ ਦੀ ਸਰਸਰਾਹਟ, ਪੰਛੀਆਂ ਦੀ ਚਹਿਚਹਾਹਟ – ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮ ਨੇੜੇ ਲੱਗਦੀਆਂ ਹਨ। ਲੋਕ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਾਂਗ ਪਸੰਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।” ਇਸ ਗਾਣੇ ਨੇ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਵਾਇਰਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਪਰਮ ਦਾ ਸਿੱਧੂ ਮੂਸੇਵਾਲਾ ਵਰਗਾ ਅੰਦਾਜ਼ – ਬੋਲਡ, ਰੈਪ-ਸਟਾਈਲ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਫਲੇਵਰ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ – ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭਾਵ ਗਿਆ। ਅੱਜ ਉਹ “ਗਲੀ ਗਰਲ” ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਆਮ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤਾ।
ਦੋ ਕਮਰਿਆਂ ਵਾਲੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ ਬਚਪਨ
ਅੱਜ ਪਰਮ ਦਾ ਬਚਪਨ ਵਾਲਾ ਘਰ – ਉਹ ਦੋ ਕਮਰਿਆਂ ਵਾਲਾ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਮਕਾਨ – ਅਜੇ ਵੀ ਦੁਨੇਕੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਪਰਮ ਹੁਣ ਉੱਥੇ ਘੁੰਮਦੀ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ। 23 ਸਤੰਬਰ, 2025 ਨੂੰ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਉਸਦਾ ਸਮਾਂ-ਸਾਰਣੀ ਇੰਨਾ ਵਿਅਸਤ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਇੰਟਰਵਿਊਆਂ, ਸ਼ੋਆਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਮੋਸ਼ਨਾਂ ਲਈ ਬੁੱਕਿੰਗ ਮਿਲ ਰਹੀ ਹੈ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਆਂਢ-ਗੁਆਂਢ ਵਾਲੇ ਮੁਹੱਲੇ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਸਦੇ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਹਰ ਬੱਚਾ ਪਰਮ ਦਾ ਗੀਤ ਗਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਦੁਨੇਕੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮੋਗੇ, ਤਾਂ ਹਰ ਪਾਸੇ ਉਹ ਲਾਈਨ ਗੂੰਜੇਗੀ – “ਨੀਂ ਮੈਂ ਅੱਡੀ ਨਾਲ ਪਤਾਸ਼ੇ ਜਵਾਨ ਪੋਰਦੀ”। ਬੱਚੇ ਉਸਦੀ ਨਕਲ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਹੱਥ ਹਿਲਾ ਕੇ ਰੈਪ ਸਟਾਈਲ ਅਪਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੋ, ਤਾਂ ਟੀਵੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਗਾਣਾ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਪੂਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਗੁਣਗੁਣਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਹ ਨਜ਼ਾਰਾ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਬਣਾਈ, ਸਗੋਂ ਪੂਰੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਜੋੜ ਲਿਆ ਹੈ।
ਗੀਤਕਾਰ, ਸਾਬ, ਪਰਮ ਦਾ ਸਹਿਪਾਠੀ ਵੀ ਹੈ
ਪਰਮ ਦੇ ਗੀਤ “ਦੈਟ ਗਰਲ” ਦਾ ਗੀਤਕਾਰ ਵੀ ਉਸਦਾ ਸਹਿਪਾਠੀ ਹੈ – ਜਸ਼ਨਪ੍ਰੀਤ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਲੋਕ “ਸਾਬ” ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਾਬ ਵੀ ਮੋਗਾ ਦੇ ਡੀਐੱਮ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਗੀਤ ਲਿਖਿਆ ਹੈ। ਸਾਬ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਕੂਲ ਵੇਲੇ ਪਰਮ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਨਹੀਂ ਗਾਉਂਦੀ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਂਚ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਿਖਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਅਭਿਆਸ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਿਆ ਅਤੇ ਅੱਜ ਉਹ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਗਾਇਕਾ ਬਣ ਗਈ ਹੈ। ਸਾਬ ਨੇ ਆਪਣਾ ਨਾਮ “ਸਾਬ” ਇਸ ਲਈ ਰੱਖਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਕੁਝ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ – ਜਿਵੇਂ ਵੱਡੀਆਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸਾਬ ਅਤੇ ਪਰਮ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸੰਗੀਤਕ ਸਫ਼ਰ ਦਾਣਾ ਮੰਡੀ, ਮੋਗਾ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ
ਉਹ ਅਤੇ ਪਰਮ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸੰਗੀਤਕ ਸਫ਼ਰ ਮੋਗਾ ਦੀ ਦਾਣਾ ਮੰਡੀ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਉੱਥੇ ਉਹ ਹਿੱਪ-ਹੌਪ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ। ਇਹ ਜਗ੍ਹਾ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਅਭਿਆਸ ਦਾ ਮੈਦਾਨ ਸੀ।
ਉਹ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਗੀਤ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਬ ਦੇ ਇੰਸਟਾਗ੍ਰਾਮ ਪੇਜ “ਮਾਲਵਾ ਹੁੱਡ” ਤੇ “ਸਾਈਫਰ ਪੀਬੀ29” ਯੂਜ਼ਰਨੇਮ ਹੇਠ ਅਪਲੋਡ ਕਰਦੇ। ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਛੋਟੇ ਪੈਮਾਨੇ ਤੇ ਸੀ, ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਵੱਡਾ ਕੁਝ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।ਅੱਜ ਪਰਮ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵੀ ਉਸਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਾਂਗ ਸਾਦੇ ਅਤੇ ਮਹਾਨ ਹਨ।
ਪਰਮ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਘਰ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ।”
ਇੱਕ ਟੀਵੀ ਚੈਨਲ ਨਾਲ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਘਰ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਰੀਬੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣਾ ਮੇਰੀ ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਇੱਛਾ ਹੈ।” ਉਹ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਕੰਮ ਕੀਤੇ – ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰਾਣੀ ਵਜੋਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਘੰਟਿਆਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਪਿਤਾ ਨੇ ਛੜੀ ਨਾਲ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਕਰਕੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਚਲਾਇਆ। ਪਰਮ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਘਰ ਮਿਲੇ ਜਿੱਥੇ ਆਰਾਮ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਉਹ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਾ ਕਰਨਾ ਪਵੇ। ਇਹ ਸੁਪਨਾ ਉਸ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਗਾਇਕੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ, ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਨਵੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ।ਪਰਮ ਦੀ ਉਥੇ ਵੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਹੈ – ਉਹ ਸਿੱਧੂ ਮੂਸੇਵਾਲਾ ਦੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਉਹੀ ਬੋਲਡਨੈੱਸ ਹੈ, ਉਹੀ ਪੰਜਾਬੀ ਗਰਵ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ “ਲੇਡੀ ਸਿੱਧੂ” ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਪਰਮ ਆਪਣੀ ਅਲੱਗ ਪਛਾਣ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਗੀਤ ਗਰੀਬੀ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਬਹਾਦਰੀ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਉਸਦੇ ਗੀਤ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ, ਸਗੋਂ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ।
ਉਸ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਗੀਤਾਂ ਲਈ ਆਫਰਾਂ ਮਿਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੈ।ਪਰਮਜੀਤ ਕੌਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸੁਪਨੇ ਅਤੇ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਕੋਈ ਵੀ ਉਚਾਈਆਂ ਛੂਹ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਗਰੀਬੀ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜਨਮ ਲੈਣ ਵਾਲੀ ਇਹ ਕੁੜੀ ਅੱਜ ਲੱਖਾਂ ਦੇਖਣ ਵਾਲੇ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਦਲੀ, ਸਗੋਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਕਿਸੇ ਸੁਪਨੇ ਵੱਲ ਵਧ ਰਹੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਪਰਮ ਦੀ ਇਹ ਲਾਈਨ ਯਾਦ ਰੱਖੋ – “ਨੀਂ ਮੈਂ ਅੱਡੀ ਨਾਲ ਪਤਾਸ਼ੇ ਜਵਾਨ ਪੋਰਦੀ”। ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਬਾਧਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੁਚਲ ਕੇ ਅੱਗੇ ਵਧੋ। ਪਰਮ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਅਜੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੀ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉਮੀਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਪੰਜਾਬੀ ਸੰਗੀਤ ਨੂੰ ਨਵੀਆਂ ਉਚਾਈਆਂ ਤੱਕ ਲੈ ਜਾਵੇਗੀ।