ਅੱਜ-ਕੱਲ੍ਹ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਕੰਮ ਆਪਣੇ ਲਈ ਘਰ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ। ਖ਼ੈਰ, ਘਰ ਕਿੱਥੇ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ ਇਹ ਵੀ ਮਾਅਨੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਕੋਈ ਵੀ ਖੱਡ ‘ਚ ਘਰ ਨਹੀਂ ਬਣਾਏਗਾ, ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਜਗ੍ਹਾ ਤਾਂ ਅਜਿਹੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਸੁੱਖ-ਸਹੂਲਤਾਂ ਹੋਣ। ਫਿਰ ਵੀ, ਜ਼ਰਾ ਸੋਚੋ ਕਿ ਜੇ ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸੌਦਾ ਛੱਡ ਦਿਓਗੇ? ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਭੇਜ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਲੋਕ ਅਮਨ-ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿਚ ਟਾਪੂਆਂ ‘ਤੇ ਜ਼ਰੂਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉੱਥੇ ਕੋਈ ਵੱਸਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਇਹ ਕਹੀਏ ਕਿ ਇਕ ਸਮਾਨ ਜਗ੍ਹਾ ‘ਤੇ ਮੁਫ਼ਤ ਜ਼ਮੀਨ ਅਤੇ ਮਕਾਨ ਮਿਲਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕੋਈ ਵੀ ਇੱਥੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਜਾਓਗੇ। ਅਜਿਹੇ ਸਮੇਂ ਜਦੋਂ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਚੀਨ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ ਆਬਾਦੀ ਵਧਣ ਤੋਂ ਚਿੰਤਤ ਹਨ, ਉੱਥੇ ਆਬਾਦੀ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਵੱਸਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਰ ਲੋਕ ਆਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹਨ।
ਅਸੀਂ ਜਿਸ ਜਗ੍ਹਾ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਟਕੇਅਰਨ ਆਈਲੈਂਡ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਅਬਾਦੀ ਨੂੰ ਤਰਸ ਰਹੀ ਹੈ। ਸਰਕਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੁਫਤ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਜੋ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ‘ਤੇ ਆ ਕੇ ਵਸਣਗੇ। ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ, ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਸਾਲ 2015 ਤੱਕ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਅਰਜ਼ੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਹੈ।
ਦਿ ਸਨ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਮੁਤਾਬਕ ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਭਾਈਚਾਰਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਸਿਰਫ਼ 50 ਲੋਕ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਸਿਰਫ਼ 2 ਬੱਚੇ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਈ ਲਈ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਰਗਾ ਰੌਲਾ-ਰੱਪਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਖ਼ੁਸ਼ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਇਸ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਟਾਪੂ ‘ਤੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ 21 ਸਾਲਾ ਲੜਕੀ ਟੋਰਿਕਾ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਿਰਫ 2 ਮੀਲ ਲੰਬਾ ਅਤੇ 1 ਮੀਲ ਚੌੜਾ ਇਹ ਟਾਪੂ ਬਾਕੀ ਦੁਨੀਆ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਹਵਾਈ ਪੱਟੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਲੋਕ ਸਿਰਫ਼ ਸਪਲਾਈ ਵਾਲੇ ਜਹਾਜ਼ ਰਾਹੀਂ ਸਫ਼ਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ 2 ਦਿਨ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਿਟਕੇਅਰਨ ਟਾਪੂ ਤੋਂ ਗੈਂਬੀਅਰ ਆਈਲੈਂਡ ਤੱਕ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਸੈਲਾਨੀ ਵੀ ਇੱਥੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਟਾਪੂ 1789 ਵਿੱਚ ਵਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇੱਥੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਸਟੈਂਪ, ਮਾਡਲ ਜਹਾਜ਼ ਅਤੇ ਟਾਪੂ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਨਾਲ ਲਟਕਾਈਆਂ ਮੱਛੀਆਂ ਵੇਚ ਕੇ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਇੱਥੇ ਜਨਰਲ ਸਟੋਰ, ਜਿੰਮ, ਮੈਡੀਕਲ ਸੈਂਟਰ, ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ, ਸੈਰ-ਸਪਾਟਾ ਦਫ਼ਤਰ ਅਤੇ ਮੁੱਢਲੀਆਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਮੌਜੂਦ ਹਨ ਪਰ ਅੱਤ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਕਾਰਨ ਲੋਕ ਇੱਥੇ ਆਉਣ-ਜਾਣ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਵਸਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ।
